Ze komt huilend binnen.
“Ik wil dat het stopt”. “Wat moet er stoppen ? “ vraag ik.
“Het huilen. Ik huil de hele dag door. Dát kan toch niet ? Het moet stoppen en jij gaat me helpen”. Ik knik.
“Waarom huil je ? “ Om alles! Mijn zus is ernstig ziek, ik moet een nieuwe keuken bestellen maar heb er geen energie voor en mijn paard”. Ze zucht diep en zegt zachtjes: ” Mijn paard heb ik moeten laten inslapen”. D’r tranen rollen weer over haar wangen. “Dat is wel veel “, zeg ik.
Het is even stil en dan zegt ze met een harde stem: “Ik weet ook wel dat ik daar verdrietig om mag zijn. Maar niet de hele tijd. Ik huil zelfs in de supermarkt ! Ik wil gewoon dat het stopt “.
“Dan stop je toch” zeg ik. Even is ze van haar stuk gebracht en dan zegt ze boos: “ Ja. En dat lukt me dus niet. Daar moet jij bij helpen, maar niet op deze manier”.
“Hoe dan wel ?” vraag ik. “ Nou. Je zou kunnen vragen wanneer ik niet moet huilen en waarom. En dat ik die momenten dan uit zou kunnen bereiden. Net zolang tot het beter met me gaat. En je zou kunnen zeggen dat dit normaal is en tijd nodig heeft. Dát zou helpen”.
Ik kijk haar aan. Glimlach. Ferm veegt ze haar tranen af en gaat rechtop zitten. “ Het lukt me wel” zegt ze. Ik knik.
We besluiten geen coaching traject op te starten. Ze is in rouw en dat heeft inderdaad tijd nodig. Als ze naar een paar maanden nog steeds zoveel moet huilen, neemt ze opnieuw contact met me op. Twijfel jij eraan of dit het juiste moment is voor jouw coaching ? Neem contact met me op; 06- 39 33 18 19
