Huilend zit ze tegenover me. Een vrouw van 52 jaar.
“Het overviel me weer zo met Kerst. Ik was bij mijn broer en mijn schoonzus. Ze wonen in een prachtig huis, perfect ingericht. Hun zoon gaat studeren en dochter zat giebelend aan tafel .
Het was zo perfect. Zo perfect. Ik kon amper een hap door mijn keel krijgen. Ik heb het allemaal helemaal niet op orde. Vorig jaar gescheiden, alleen en slecht contact met mijn zoon. Die wil liever bij zijn vader zijn.
Ik voelde me zo rot met Kerst. Het was zo perfect …”
“Is het waar ? “ vraag ik. “Is het perfect bij hen ? “
Ze knikt ja.
“ Kun je absoluut zeker weten dat het waar is ? “
Ze kijkt me aan. Denkt na.
“Nou ja. Het zag er perfect uit. Maar ik weet dat mijn schoonzus problemen heeft op haar werk en dat het maar de vraag is of ze kan blijven. De dochter heeft – geloof ik – een raar vriendje. Dus tja, helemaal perfect is het niet .”
Hoe reageer je op deze gedachte ?
Ik word er onzeker van. Zo onzeker dat ik een veel te dure jurk heb gekocht, uren met de krultang in de weer ben geweest , zodat ik er perfect uitzag.
Wie zou je zijn zonder deze gedachte ?
“Mijzelf. Dan had ik aan mijn schoonzus durven vragen hoe het op haar werk was en had ik ook kunnen vertellen hoe het werkelijk met me ging”.
Kunnen deze vragen jouw verder helpen ?
1. Is het waar ?
2. Kun je er absoluut zeker van zijn dat het waar is ?
3. Hoe reageer je op deze gedachte ?
4. Wie zou je zijn zonder deze gedachte ?
bron: Byron Katie- the work
