Ik zit vlakbij de ingang.
De ingang van het restaurant waar ik een thee afspraak heb.
Ik zie mensen druk in de weer met hun mobiel. Op zoek naar de QR- code.
Ongemakkelijk. Zo ervaarde ik het ook.
Voor mezelf en voor de jongen die het mag controleren.
Langzaamaan loopt het restaurant vol.
Ik hoor delen van gesprekken om mij heen.
Over mondkapjes in België en polsbandjes in Den haag.
Met mijn gesprekspartner heb ik het over hele andere dingen.
Een nieuwe baan, het afscheid nemen van het oude en alle wensen en verlangens die nog in de toekomst liggen.
Er vliegt een vogeltje naar binnen, ik krijg een likje van een onbekende hond en zie een klein meisje met blonde krullen een tosti eten. Giechelend omdat de kaasslierten haar armen versieren.
Wanneer jouw leven anders loopt dan gepland, wanneer er onrust is, wanneer je te maken hebt met een vorm van verlies (zoals nu bijvoorbeeld een vorm van vrijheid) is het lastig om de mooie dingen te blijven zien.
Je valt snel in een (gedrags)patroon die je eerder al eens geholpen heeft.
Bijvoorbeeld door je schouders eronder te zetten, je kritisch op te stellen, je terug te trekken of doen alsof het er allemaal niet is.
Helpt dit patroon jou ook vandaag ?
Of hoe kun jij beter voor jezelf zorgen zodat je minder last hebt van alles om je heen ?
