Ik ben in de minderheid.
Nee, ik word niet gediscrimineerd.
Of tenminste niet actief.
Maar het is er wel.
Tot mijn 35ste jaar hoorde ik nog bij de meerderheid.
HBO geschoold, relatie, goede baan en financieel onafhankelijk.
Sportief, creatief en leuke vrienden.
Totdat ik een afslag miste.
De afslag van moeder worden en kinderen krijgen.
Het lukte niet.
Tot mijn 40ste jaar deed ik nog een beetje mee.
We stapten de medische molen in.
De wereld om ons heen was mild.
Het zou vast wel goed komen.
Het kwam niet goed. Er kwamen geen kinderen.
40 jaar en officieel in de minderheid.
Tuurlijk mocht ik gewoon meedoen.
Op verjaardagen, feestdagen en zomervakanties.
Zolang ik de meerderheid voorrang gaf.
Dus luisterde ik op verjaardagen naar de verhalen over kinderen.
Werd elke feestdag een familiebijeenkomst waar ik zonder kinderen aanschoof.
Nam ik vakantie buiten de zomervakantie om.
Ik hoop dat we nieuwsgierig blijven naar de mening van de minderheid.
De vraag stellen: “Hoe is dit voor jou?” of “Wat is voor jouw belangrijk?”
Noem het de kracht van de minderheid of inclusie.
Ik noem het medemenselijkheid.
