“Als het je niet lukt om zwanger te worden, dan moet je dit eerst accepteren, voordat je verder kunt”.
Zomaar een opmerking die een vrouw maakt, als ik het over mijn coachpraktijk heb.
Mijn haren gaan gelijk recht overeind staan, ik voel aan alle kanten weerstand en was het liefste opgestaan en weggelopen. Dat deed ik niet, dat zou onfatsoenlijk zijn. En ergens bleef ik ook nieuwsgierig. Hoe kwam ze aan deze wijsheid ?
In mijn gesprek met haar bleek dat dit niet haar eigen ervaring was. Dit was een opvatting waar ze in geloofde. Dat je ‘moeilijke’ dingen moet accepteren om verder te kunnen. Ik ben verder gegaan, maar heb ik echt geaccepteerd dat ik geen kinderen heb gekregen ?
In diezelfde week zie ik mevrouw van de Laan (vrouw van overleden burgemeester van Amsterdam) praten over de lessen die het verdriet om haar overleden echtgenoot haar gaf. De tweede les raakte. Leven met verdriet.
Ze geeft aan dat ze elke morgen hoopt dat het ‘over’ is. Dat ze geen verdriet meer heeft en verder kan gaan met haar leven. Totdat ze beseft dat dit niet werkt. Dat ze moet leren leven met het verdriet. Dit houdt namelijk niet op en zal zich telkens (wellicht in een andere vorm) aandienen.
Ik moet denken aan mijn laatste gesprek met de haptonoom die ik bezocht om een weg te vinden met mijn verdriet. We hadden vooraf afgesproken dat dit de laatste sessie zou zijn. Geheel onverwachts (ook voor mij) barst ik in tranen uit als ik het over ons nieuwe huis heb. Want ik ben laaiend enthousiast over dit huis en besef opeens dat er geen kleine kamer is. Geen kinderkamer.
De haptonoom schikt en geeft schoorvoetend aan dat we wellicht niet moeten stoppen met de therapie. Door mijn tranen kijk ik haar verbaasd aan. “Omdat ik moet huilen ?” vraag ik. Ze knikt.
“Nou als ik pas kan stoppen met deze therapie als ik niet meer hoeft te huilen over dit verdriet, dan zit ik hier mijn hele leven” zeg ik. “Dit verdriet gaat niet meer weg. Het zal er altijd zijn, niet elke dag en niet altijd even heftig. Maar het is er “.
Het is gaat niet om acceptatie als iets niet lukt. De kunst is om ermee te leren leven.
