Twee keer over had ze een burn- out.
Ze wankelt weer.
“Dan is er iets goeds mis met je” zegt ze.
Ze zit tegenover mij.
Bang voor de volgende burn-out en haastig op zoek naar oplossingen.
“De eerste was een klassieke burn-out.
Ik maakte makkelijk weken van 60 uur. Dat ging eigenlijk best aardig.
Totdat mijn beste vriendin onverwachts overleed. Ik deed geen oog meer dicht” .
Ik knik.
“Na een half jaar was ik weer in staat om te werken. Bleek dat mijn functie niet meer bestond. Mijn nieuwe leidinggevende dacht goed mee en kwam met een nieuwe functie. Alleen voor mij.
Ik wist echt niet wat ik ermee moest. Ik probeerde er maar het beste van te maken. Na 2 jaar was ik weer op.
De baan sloeg eigenlijk nergens op. Heel weinig opdrachten, totaal geen overzicht en al helemaal geen uitdaging.
Nu heb ik weer een nieuwe leidinggevende. Afgelopen week vroeg hij: “Wat doe jij eigenlijk precies ?”
Ik schrok zo van deze vraag dat ik weer geen oog dicht doe”.
Ik knik.
“Ik snap dat deze vraag je raakt, maar vraag jij dit jezelf eigenlijk ook niet af ?¨
Van schrik kijkt ze mij aan. Denkt na.
Dan zegt ze zachtjes: “ Ja, eigenlijk wel.
Maar wat als ik daar eerlijk antwoord op geef ? Dan vlieg ik er toch gelijk uit ?
En dan ? Dit vind ik echt doodeng “.
Ik knik.
“Daarbij kan ik je helpen. “
Het is het begin van haar loopbaantraject waarin we opnieuw kijken naar de juiste woorden wat haar is overkomen. De eerste burn-out blijkt rouw te zijn. De tweede burn out is niet alleen haar schuld, maar de organisatie heeft ook een aandeel.
Door er op deze manier naar te kijken, worden haar gedachten ontrafeld en krijgt ze meer zelfvertrouwen.
Ze krijgt handvatten om het gesprek met haar leidinggevende aan te gaan en dit gaat goed. Hij komt met een mooi ander aanbod. Ze bespreekt het met mij. Weegt de voor-en nadelen en neemt een dapper besluit.
Ze gaat op zoek naar een nieuwe baan bij een andere organisatie
Nu er niets mis is met haar, gaat er een nieuwe wereld open.
