Lieve collega,
We kennen elkaar goed en toch vind ik het lastig om aan te geven hoe het écht met me is.
Ik wil dit graag vertellen in deze brief.
Zoals je weet, wil ik heel graag kinderen. Tot nu toe is dit niet gelukt.
Je kunt je voorstellen dat ik hierdoor niet altijd even vrolijk ben of goed in mijn energie zit.
Net zoals ieder ander, die (privé) iets meemaakt wat niet leuk is.
Op de één of andere manier lijken andere onderwerpen makkelijker om te bespreken. Zoals het stukgaan van een relatie of een kwakkelende gezondheid. Ik doe daar zelf ook aan mee en zou dit graag willen veranderen.
Ik mis veel meer dan een kind alleen. Ik mis vaak de gesprekken met anderen, omdat die vaak over kinderen gaan. Ik mis sociale contacten omdat dat eenmaal sneller gaat als er kinderen zijn. Ik mis het geluid, de drukte en roering in huis. Ik mis de volle agenda’s en de toekomst die er best leeg uitziet.
Ik weet het. Als je wél ouder bent, klinkt dit misschien als muziek in de oren.
Geloof me. Dit is er niet even of een paar weken, maar altijd.
Bovenal mis ik het doorgeven van het leven en de betekenis die het mijn leven zou geven.
Hoe zou ik zijn als moeder ? Hoe zou mijn partner het doen? En wij samen ? Hoe zouden onze kinderen eruit zien ? Hoe geef ik zin aan mijn leven als mijn allergrootste wens niet uitkomt ?
We hebben het hier nooit over en toch is dit de wereld waarin in leef.
Ik doe er zelf ook aan mee, omdat ik het spannend vind om dit te vertellen.
Voor mij is dit een stap naar jou, in de goede richting. Zodat het niet een onderwerp is dat onbesproken tussen ons in blijft staan, waardoor er meer verbinding komt. En ik beter kan luisteren naar al jouw verhalen over je kinderen en kleinkinderen. Simpelweg omdat onze gesprekken dan meer in balans zijn.
Liefs…..
Oh ja. Misschien nog voor de alle duidelijkheid. Ik wil geen zwaar gesprek of een uur verplicht praten en het dan gehad hebben. Nee, laten we ervoor zorgen dat het meenemen in onze dagelijkse gesprekken. Bij het koffiezetapparaat, kopieermachine of in de pauze. Niets zieligs of verdrietigs, maar gewoon zoals het is.
