Blog
Dan neem je toch een hond !
Als ik vertel dat het niet gelukt is om kinderen te krijgen, krijg ik verschillende reacties. Meestal komt er een verhaal van het wonder. Er is altijd wel iemand ergens , meestal ver weg, waarbij een wonder is gebeurd. Die is – totaal onverwachts- toch nog moeder geworden. Ik krijg ook goedbedoelde adviezen, zoals : “Heerlijk, dan kun je lekker reizen!”, “Er zijn genoeg kinderen in Nederland, dan ga je toch pleegkinderen opvangen ?” of “Dan neem je toch een hond ?” Eerlijk ?
Ben je in voor een experiment ?
Als je het idee hebt, dat je bij mijn coaching een uur op de bank moet praten, dan heb je het mis. Als je dit wilt, kunnen we dit best een keer doen. Maar mijn ervaring is dat dit je onvoldoende verder helpt. Want waarschijnlijk heb je er al veel over nagedacht en over gepraat. En dat heeft onvoldoende geholpen.
Coaching als zwanger worden niet vanzelf gaat
Ik heb lang getwijfeld of ik mijn persoonlijke verhaal over mijn ongewenste kinderloosheid wilde delen op mijn website of de sociale media. Persoonlijke verhalen worden veel gelezen, ik lees ze ook. En ik wil jou kunnen bereiken. Toch heb ik besloten het niet te vertellen. Omdat het persoonlijk is en best intiem. Dat wil ik niet met de hele wereld delen.
Ik heb last van de onzekerheid op mijn werk
“Ik heb last van de onzekerheid op mijn werk. Ik weet niet waar ik aan toe ben en dat maakt me onrustig “. Er zit een stevige man tegenover mij. “Wat is er onzeker op je werk ? “ vraag ik. “Nou , we zijn bezig met een project die nog een jaar duurt. Als dat project is afgelopen, weet ik niet of ik nog werk heb. En of ik mag blijven”. “Wat wil je zelf ?” vraag ik. Hij kijkt me vertwijfeld aan. “Wat ik zelf wil ? “ Het valt stil. Hij kijkt naar zijn handen en het blijft stil. Ook ik blijf stil, afwachtend.
Ik wil dat het stopt
Ze komt huilend binnen. “Ik wil dat het stopt”. “Wat moet er stoppen ? “ vraag ik. “Het huilen. Ik huil de hele dag door. Dát kan toch niet ? Het moet stoppen en jij gaat me helpen”. Ik knik. “Waarom huil je ? “ Om alles! Mijn zus is ernstig ziek, ik moet een nieuwe keuken bestellen maar heb er geen energie voor en mijn paard”. Ze zucht diep en zegt zachtjes: ” Mijn paard heb ik moeten laten inslapen”. D’r tranen rollen weer over haar wangen. “Dat is wel veel “, zeg ik.
Hoe stel ik de juiste prioriteiten?
Onze afspraak kwam wat chaotisch op gang. Ze maakt een dubbele afspraak en annuleerde die vervolgens. We maakten een nieuwe afspraak die ze een dag van te voren afzegt. Maar nu zit ze tegenover mij. "Dat moet in mijn baan. Ik moet echt leren prioriteiten te stellen". "Van wie moet je prioriteiten stellen ?" Ze valt even stil. "Tja , dat weet ik eigenlijk niet. Maar ik wil wel beter worden in mijn werk ". "Ben je er niet goed in?" vraag ik.
