Blog
De 4 vragen
Huilend zit ze tegenover me. Een vrouw van 52 jaar. “Het overviel me weer zo met Kerst. Ik was bij mijn broer en mijn schoonzus. Ze wonen in een prachtig huis, perfect ingericht. Hun zoon gaat studeren en dochter zat giebelend aan tafel . Het was zo perfect. Zo perfect. Ik kon amper een hap door mijn keel krijgen. Ik heb het allemaal helemaal niet op orde. Vorig jaar gescheiden, alleen en slecht contact met mijn zoon. Die wil liever bij zijn vader zijn. Ik voelde me zo rot met Kerst. Het was zo perfect …”
Aanwinst
Ik had nog nooit van hem gehoord. Maar hij heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Pesten op je werk. Eerst doe je alsof het je niet raakt. Alsof je er boven kan staan en je je niet laat kisten. Totdat Ahmad Mendes Moreira dat niet meer kon. En liet zien wat het met hem deed. Je zag zijn verontwaardiging, zijn boosheid en zijn verdriet. En dat hij het zo niet meer wilde.
Ik wil een nieuwe vriend !
We staan in de praktijkruimte op een onzichtbare lijn. De lijn die de schaalvraag ondersteunt uit de methodiek oplossingsgericht werken. Hierin vraag ik aan mijn klant op een onzichtbare lijn te gaan staan, waarin de cijfers oplopen van 0 tot 10. “Op welk cijfer sta je nu ?” Ze gaat op cijfer 5 staan. Op dit cijfer wiebelt ze op haar benen, gaan haar schouders omhoog en worden haar gelaatstrekken strak. Ze wil naar cijfer 8. Op dit cijfer stralen haar ogen, zakken haar schouders omlaag en staat ze stevig op haar benen.
Leven met verdriet
“Als het je niet lukt om zwanger te worden, dan moet je dit eerst accepteren, voordat je verder kunt”. Zomaar een opmerking die een vrouw maakt, als ik het over mijn coachpraktijk heb. Mijn haren gaan gelijk recht overeind staan, ik voel aan alle kanten weerstand en was het liefste opgestaan en weggelopen. Dat deed ik niet, dat zou onfatsoenlijk zijn. En ergens bleef ik ook nieuwsgierig. Hoe kwam ze aan deze wijsheid ?
Ik mankeer niets
Ik zit op een plakkerig bankje. Het is druk. Naast mij zit een vrouw en daarnaast haar infuus. “Wat mankeer je? “ vraagt ze. Nog geen half uur geleden zaten we bij de gynaecoloog. Wij bloednerveus, zij dolenthousiast. “ Alle uitslagen zijn goed ! Er is niets met jullie aan de hand!” Ze schudt met haar hoofd. “Geen idee waarom jullie nog niet zwanger zijn geworden…maar we gaan de natuur een handje helpen". Ze schrijft een recept voor.
(gratis) Proeverij loopbaancoaching
Wil je eens kennis maken met mij en mijn manier van coachen ? Ik organiseer op 16 november een proeverij over loopbaancoaching. In deze proeverij ga je aan de slag met een methode die ik regelmatig gebruik binnen loopbaancoaching. Je gaat een start maken van een moodboard. Door op een andere manier aan de slag te gaan met jouw vraagstuk rondom je loopbaan, kom je vaak tot verrassende inzichten om een volgende stap te maken. Data: 16 november 2019 Tijd: 9.30 -11. 00 uur Plaats: mijn praktijk in Doorwerth Voor maximaal 6 personen
Mijn nest
Huilend zit ik op een bankje in het park. Wordt zwanger ! Wordt zwanger ! Mijn eierstokken rammelen niet alleen, ze schreeuwen. Ze schreeuwen zo hard dat ik mijzelf amper kan horen. Ik sta compleet in dienst van die herrieschoppers, maar het lukt niet.
De plant (deel 2)
Ze krijgt meer zuurstof. De plant brengt meer ruimte, energie en plezier. In mijn eerste artikel vertelde ik het verhaal over de plant. In de methodiek van Belbin noemt hij één van zijn teamrollen de Plant. Dit is een creatieve, innovatieve medewerker die veel ideeën heeft. Als diegene dit niet kan uiten in zijn werk, raakt hij/zij teleurgesteld en trekt zich terug.
De plant
Ze is creatief en innovatief. Geef haar de ruimte en de mooie ideeën rollen zo haar brein uit. En dat is precies de reden waarom haar huidige werk niet meer past. Ze krijgt geen ruimte en is gebonden aan allemaal regels en protocollen. Ze krijgt er geen energie meer van. “Ik zie er tegenop om na mijn vakantie weer aan het werk te gaan. Ik weet nu al hoe de dagen eruit zien, met dezelfde vragen van mijn collega’s en het saaie kantoor” zucht ze.
Ik praat weer mee
Zo rond mijn dertigste viel het mij steeds meer op. Ik praatte minder in gezelschap, maar was vooral aan het luisteren. In eerste instantie om het allemaal in mijn oren te knopen, te onthouden voor later….als er kinderen zouden zijn. Ik luisterde naar de verhalen over de gebroken nachten, de overvolle wasmanden en de verbazing over hun partners over zijn/haar rol in het ouderschap. Toen kwamen de eerste pasjes, de eerste woordjes en hoe fijn het was als ze heerlijk lag te slapen.
